Na de Tweede Wereldoorlog in Nederland is er veel aan de hand. Veel kinderen zijn ondervoed vanwege de hongerwinter. Vele mensen zijn gedood in de oorlog en in veel gezinnen zijn er meerdere trauma’s. Een groep kinderen werd uitverkoren om naar Denemarken te gaan om aan te sterken. Daar gaat het boek van Anna Woltz over. 

In Nederland, in de buurt van Groningen, maak je kennis met Luuk en Ida. Beiden hebben ze vele dingen meegemaakt die niet helemaal duidelijk zijn aan het begin van het boek. Dat maakt het boek enorm interessant, omdat je per se wil weten wat er met Luuk en Ida aan de hand is. 

Onderweg gebeuren meerdere dingen. Bij het wegrijden van de bus wordt al een beetje duidelijk wat voor types Luuk en Ida zijn. Zo probeert Luuk grappen te maken met ander jongens door te verwijzen naar de borsten van zijn moeder. Ook al is al bekend dat de moeder van Luuk hem niet mag uitzwaaien van Luuk. Ida zegt daar wat van en is tijdens de reis zó gespannen dat ze onderweg met een ander meisje vecht, omdat het andere meisje Ida uitmaakt voor nazi. 

Eenmaal in Denemarken blijken Luuk en Ida op elkaar aangewezen te zijn. Ze moeten samen mee naar de boerderij van For en Mor (papa en mama).  Daar maken ze kennis met de echte zoons en dochter van For en Mor. Daar ontpopt zich het gehele verhaal. Een verhaal over liefde, trauma en het krijgen van informatie over je geliefden, begint in Denemarken, op een boerderij in Faborg. 

Anna Woltz weet in haar boek met humor, ruzies en conflicten de aandacht er perfect bij te houden. Ze brengt je soms op het verkeerde been en er gebeuren interessante dingen op de boerderij. Waar Anna Woltz om bekend staat, komt ook in dit boek erg naar voren. Ze schetst namelijk eerst de personen en daarna kleurt ze ze heel rustig in, in de rest van haar boek. Dat houdt je als lezer bij de les en zorgt er voor dat je niets wil missen. 

Kortom, hou je van drama, een beetje liefde, of ben je geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog? Dan is dit jouw boek. Het is een ontzettend interessant boek en ik beloof je, je bent er zo doorheen en dan vind je het jammer dat je niet nog meer over de personages weet. Luuk en Ida blijken na afloop veel interessanter te zijn, dan ze zich in het begin voordoen. Lezen dus!