De Romeinen hebben me altijd al getrokken. Toen ik als afgestudeerde de lerarenopleiding geschiedenis studeerde, ben ik denk ik wel 4 keer in Rome geweest. De prachtige resten van een hele grote stad in de Oudheid deden me realiseren dat dit er dus al ongeveer 2300 jaar geleden stond. De Romeinen waren ontzettend inventief en creatief en konden dus een gebied onder controle houden dat groter was dan Europa. Dit was natuurlijk ontzettend knap. Maar op een gegeven moment zijn de Romeinen ook ten ondergegaan aan hun eigen grootheid en rijkdom. Ze zijn namelijk ten onder gegaan aan de agressieve en goed georganiseerde Hunnen. En om in Rome te komen, moet je eerst het noorden veroveren, dus ook Veneto. 

Pietro is veertien jaar en woont bij zijn moeder en zijn "vader." Zijn vader is niet zijn echte vader, is grillig en wordt vaak boos op zijn moeder. Zijn vader is een beetje een nietsnut en bovendien lijken ze niet op elkaar. Zijn vader is zwartharig en ielig en hij is rossig en groot. Ze hebben een varkensboerderijtje en op een dag moet hij naar Ateste, een klein stadje in Veneto. Daar moet hij een varkentje brengen naar de clarismus (de baas van de stad). Onderweg bij de pond komt hij een man op een paard tegen. Het is een boodschapper en hij vertelt dat de Hunnen er aankomen en dat dit zo snel mogelijk aan de clarismus in Ateste verteld moet worden. Samen met de man op het paard komen ze in Ateste aan. 

Daar vertelt de man het nieuws en de clarismus moet dit bespreken met zijn raad. Pietro bespiedt met medewerking van de kinderen van de clarismus de raad en wordt betrapt. Hij wordt gestraft met stokslagen en moet in Ateste blijven. Als wraak moet Pietro de volgende dag het leger in om de Hunnen tegen te houden. Hij vindt het vreselijk en moet zijn moeder missen. Daar begint het avontuur, want kan Pietro zien te overleven in het leger, dat niet eens getraind is, tegen de ervaren Hunnen? Je leest het in De zoon van de zee. 

Davide Morosinotto heeft weer een meesterwerk geschreven met De zoon van de zee. Het verhaal is geschreven over de regio waar hij vandaan komt.  Het mooie is dat het verhaal ontzettend spannend is en verschillende lagen heeft. Zo is de verhaallijn over wie de vader van Pietro is interessant, maar ook de verhaallijn over wat Pietro voelt voor de dochter van de clarismus alsmede hoe hij overleeft in de wildernis. Pietro is sterk in zijn lijf en in zijn gevoel, maar blijkt ook nog ontzettend inventief te zijn. De gebeurtenissen van Pietro zijn niet lief (zoals in veel boeken van Morosinotto), maar wel erg interessant. Wat ook interessant is, is dat na ieder hoofdstuk van De zoon van de zee nieuwe striptekeningen in Romeinse stijl zijn toegevoegd. Dit om het verhaal nog meer de sfeer van het oude Romeinse rijk te geven. Kortom, echt een interessant, tof boek!