Hans Klok, Harry Houdini en Hans Kazan (Ja, het lijkt alsof alle goochelaars een naam met een H hebben, is dit iemand anders al eens eerder opgevallen?!), zijn voorbeelden van exceptionele goochelaars. Het zijn zo'n beetje magiërs, want ze doen iets en laten de mensen dingen denken en zien die er niet echt zijn. Vaak vraag je je af of het doorgestoken kaart is (goochelaarsgrapje) of dat dit puur magie is. Victor Mids (Ooh gelukkig, een goochelaar zonder H) laat vaak zien dat dingen ook bijzonder kunnen zijn als je je ook dingen verbeeld of dat je mensen iets kan laten denken dat er is, zonder dat het er is. Je kan in iemands "mind" kruipen. Hij laat zien dat je niet altijd moet geloven wat je denkt. Maar is dit dan kleine of grote magie? 

Tulsi is een best gelukkig meisje: ze werkt in een circus met haar vader en moeder. Haar vader werkt als klusjesman (en er moet een hoop gebeuren in het circus!) en haar moeder is goochelaar. Haar moeder combineert grote magie met kleine magie. Kleine magie zijn de trucjes die Hans, Harry, Hans en Victor ook toepassen, maar het gaat om de grote magie. Daarvoor gebruikt de moeder van Tulsi energie die ze haalt uit de natuur en die zet zij om in magische dingen. 

Dan is er dat circus, want dat circus dat loopt niet goed. De tent zit vol met gaten, het is vaak onveilig en steeds minder mensen komen op het circus af. De beheerder van het circus wil graag dat het winstgevend is, maar dat is het niet en zeker niet als de tent ook nog eens kapot gaat. Om het circus te redden moet de moeder van Tulsi iets bijzonders doen, daarom gaat ze aan de slag met echte "grote" magie. Tulsi voelt haar vingers knetteren, want ze wil ook leren wat haar moeder kan en ze heeft dit talent ook. Ze kijkt naar buiten en dan is haar moeder ineens verdwenen. Ze ziet nog een flits, maar dan is ze weg. Na een dag is haar moeder nog steeds weg en komt niet meer terug. Waar is ze heen? Kan Tulsi haar terughalen? En kan ze haar gemene oma gebruiken om de magie te krijgen om haar moeder terug te halen? Je leest het in De dag dat mijn moeder verdween. 

Ik volg vaak de socials over kinderboeken en angstaanjagend weinig hoor ik over De dag dat mijn moeder verdween. Volledig ten onrechte, vind ik. Magische verhalen hebben vaak de valkuil te moeilijk te zijn. In De dag dat mijn moeder verdween is dit absoluut niet het geval. Je volgt Tulsi en haar weg om magie te leren. Het is wel het klassieke verhaal waarin een meisje dat niks kan, ineens heel veel talent bezit en heel veel gaat kunnen door af en toe te struikelen, maar dat is eigenlijk wel lekker. Het wantrouwen naar de oma van Tulsi is ook erg fijn om te lezen en draagt iets van spanning met zich mee. Ook het interessante concept over het ontstaan van verschillende dimensies is iets waar ik graag nog meer over zou willen lezen. Ik hoop dat mijn gebroken lans voor dit boek daar zeker aan bijdraagt!