Pesten is één van die onderwerpen die in honderden kinderboeken geschreven staan. De pester is uitgebeeld als de grote bullebak, de gepeste is duidelijk het slachtoffer en de omstanders durven niet in te grijpen, maar zijn volgens de meeste boeken onschuldig. Ik als leerkracht heb nu 11 jaar ervaring met pestgedrag en hoe je daar mee om moet gaan. Het is fout om alleen de pester hard te straffen en goed om als leerkracht wel goed met de pester te gaan zitten om met elkaar te praten over waarom hij/zij dit bepaalde gedrag laat zien. Ook de gepeste: daar moet iets mee. Hij/zij moet op een goede manier om zien te gaan met tegenslagen. De beste aanpak is om met de omstanders in gesprek te gaan. De "meelopers." Waarom komen zij niet in actie tegen negatief gedrag en waarom staan ze te kijken? Er zijn veel boeken geschreven vanuit het perspectief van de gepeste, al minder boeken over de pester, maar het minst zijn er boeken geschreven over de meelopers. Totdat Wolf op mijn bureau verscheen. 

Kemi heeft een gruwelijke hekel aan kamperen. Muggen (die zijn by far het ergste), maar ook wc-papier en buitenactiviteiten zijn verschrikkelijk. Kemi krijgt al blaren als hij iemand ziet wandelen. Bij de indeling van de hutjes, moet hij ook nog bij Jurg liggen. Jurg is bijzonder, want hij doet dingen die andere kinderen niet leuk vinden. Hij gaat op reis met een wandelrugzak, heeft altijd zin in alle activiteiten en is net te overenthousiast en net te overdreven gekleed. Jurg doet er eigenlijk weinig aan om zich aan te passen. 

Daardoor pakt Marko Jurg af en toe aan. Hij zorgt ervoor dat hij valt en maakt plannetjes om Jurg het leven zuur te maken. Samen met de Dresjkes (een tweeling die er alles aan doet om mee te joelen en te lachen om Marko), vindt hij het bijvoorbeeld heel erg leuk om Jurg uit zijn concentratie te halen als hij een moeilijke sprong bij de gymles moet maken, of doet hij expres zout in het water van zijn drinkfles. De vraag is wat Kemi hier aan doet en wat doet toch die wolf op zijn deurmat als hij probeert te slapen. Of droomt hij ervan?

Wolf is een zeer interessant boek, omdat het ingaat op het gevoel dat veel mensen, maar ook kinderen zullen herkennen. Je ziet dat er iemand gepest wordt en dat er vervelend tegen iemand wordt gedaan, maar ja, wat ga je doen? En als je dan ook nog samen met diegene op de kamer zit en hem eigenlijk wel aardig vindt, moet je dan ingrijpen? En hoe grijp je in? Ga je de pester een klap op zijn bek geven? Of ren je naar de kampleiding toen? 

Kemi maakt een aantal keer toch de keus om bij Jurg in de buurt te zijn en hij probeert de verwaande kampleider Pietritsj ervan te overtuigen om in te grijpen. Dit lukt allemaal niet goed. Kemi worstelt ook met zijn eigen positie, want hij weet dat wanneer ze Jurg niet meer zullen pakken, hij het meeste uit de maat loopt. Dus zullen ze op hem afkomen en dat wil hij ook niet. Eigenlijk kabbelt het verhaal op deze manier een beetje voort. Het rare was, dat het voortkabbelend ineens eindigt. Daar had ik persoonlijk wat moeite mee. Als er wat losse eindjes zijn, maar een gedeelte van een verhaal wel goed wordt afgerond, dan kan ik daar prima mee leven. Voor mijn gevoel is er niets opgelost en was Kemi nog niet eens thuis of het boek sluit het rigoureus af. Ook het verhaal van de wolf is voor mij onduidelijk. Dit is iets waar ik lang over heb nagedacht, maar nog steeds niet uit ben. Stond de wolf symbool voor de interne strijd van Kemi, of was hij er echt? En was hij echt gevaarlijk? Dat gevoel krijg je nergens in het boek. 

Al met al is het dus een prachtig boek, maar jammerlijk afgesloten in mijn ogen. Je kunt altijd het gesprek aangaan met de klas over de symboliek van de wolf, en het is zeker een goed verhaal om met je groep te bespreken, maar het vreemde einde en de losse eindjes maakte het boek interessant en tegelijkertijd vreemd. Wellicht is Jurg de symboliek voor heel het boek. Je waardeert hem om wie hij is en hij is geweldig zichzelf, maar toch zou je hem afraden om alles helemaal anders te doen.