Ik heb altijd wel een beetje te doen met clowns. Oorspronkelijk zijn de beste figuren in het leven geroepen om jong en oud te vermaken, maar zeker met de release van Stephen Kings It is het imago van de clown drastisch gedaald. Ook voor de release van het boek en de titel was niet iedereen fan van wit geschminkte figuren met felrood haar die grapjes uithaalden, maar daarna was het hek helemaal van de dam. Dat de clown daarom uitermate geschikt is voor een griezelboek, weet ook Kluitman. Eerst deden ze al een poging met Ik kom je halen, waarna het nu de beurt is aan Wie het laatst lacht.

In dit boek volgen we Zoë, die een begenadigd actrice is. Haar hele leven draait om acteren, ook al zou ze dat zelf liever anders zien. Ze droomt van een normaal leven zoals de meeste acteurs dat misschien wel doen. Beroemd zijn komt namelijk met een prijs. Er is een nieuwe aflevering van de serie Screamers in de maak. Na een uitgebreide auditie zijn de tieners Sai, Jason en Aaliyah de gelukkigen: zij mogen een rol spelen in een wel heel speciale seizoensopener. Een seizoensopener die zal worden opgenomen in het verlaten Pennyland!

Pennyland is namelijk een oud pretpark waar de nodige heisa heeft plaatsgevonden. Er zouden doden zijn gevallen en een clown genaamd Beauregard zou er zijn verstand hebben verloren. Meteen voelt Zoë zich niet prettig in het park en wanneer ze voor het eerst denkt een verschijning te zien van een maniakale clown, lijkt acteren voor even een bijzaak...

Wie het laatst lacht is geschreven door Joel A. Sutherland, die daarmee zijn debuut maakt voor de serie Horrorland. Ik moet eerlijk zijn: het feit dat er na Ik kom je halen wederom is gekozen voor een clown als grote schurk, voelt voor mij een klein beetje als been there done that. Hoewel het zeker niet hetzelfde plot betreft als Ik kom je halen, zijn er natuurlijk wel de nodige overeenkomsten. Tieners nemen het immers op tegen een moordlustige clown. Dit boek houdt wel vast aan één perspectief (vanuit Zoë) en zoomt daardoor meer in op haar persoonlijke gevoelens en struggles. Al met al is Wie het laatst lacht wel een vermakelijk boek, dat net als een rollercoaster zelf even op gang moet komen, om na het optakelen het temporijke stuk in te zetten.