Persoonlijk heb ik niet lang met knuffels geslapen. Ik won ooit een Digimon-knuffel bij een disco-avond die een tijd op mijn bed heeft gebivakkeerd, maar daar houdt het wel mee op. De meest populaire knuffel is toch wel de teddybeer. De iconische knuffel is er in allerlei soorten en maten. Niet voor niets worden knuffelige personen vandaag de dag nog steeds knuffelberen genoemd. Wie echter kennismaakt met de teddybeer in dit griezelverhaal van Chinouk Thijssen, denkt wel twee keer na over de volgende aanschaf van een knuffel.

In het boek Teddy maken we kennis met Fox. Fox heeft ouders die actief zijn in de speelgoedindustrie. Dat is best fijn, want daardoor kun je soms sneller met de nieuwste snufjes in aanraking komen. Omdat zijn ouders speelgoed over de grens gaan bekijken, logeert hij bij zijn neefje en nichtje. Die zijn niet meer zo gezellig als Fox zich herinnerde en daarom trekt hij zich terug op zijn kamer. Gelukkig heeft hij altijd nog zijn Nintendo Switch om op terug te vallen. Wanneer hij besluit een spelletje op te starten, valt zijn oog op een nieuwe game, genaamd Teddy. Een gratis download slaat hij niet af, dus hij begint te spelen. De beer in de game lijkt wel heel veel interesse in zijn leven te tonen...

Niet lang daarna mag Fox mee naar de kermis. Hij heeft het daar niet zo naar zijn zin, maar een grijpmachine is altijd leuk. Hij ziet een gigantische teddybeer die wel te grijpen MOET zijn (we kennen dat gevoel helaas allemaal). De geluksvogel lukt het echter ook echt om de gigantische teddybeer te grijpen en daarmee is hij een gelukkige jongen. Totdat blijkt dat de teddybeer en zijn game met elkaar in verband staan...

Teddy is voor dezelfde doelgroep verschenen als het eerdere Happyland.Als ik deze twee titels met elkaar vergelijk, dan vind ik dat Chinouk Thijssen de world building in dit deel beter voor elkaar heeft. Waar Happyland daarnaast naar een overduidelijk plot toewerkte, daar laat Chinouk Thijssen ons dit deel langer in het gewis. Het is onvoorspelbaarder en dat maakt het voor de lezer extra interessant. Zeker omdat ik recent nog Zeg maar niets meer van de Horrorland-serie had gelezen, was ik benieuwd hoeveel dit deel erop zou lijken. Ik kan voor griezelfans echter met een gerust hart zeggen dat het wellicht wederom om verdomd griezelig speelgoed gaat, maar dat dit verhaal een hele andere kant op gaat. Een kant die mij wel is bevallen!