Moeders zijn ontzettend fijn. Ze zijn lief, ze zorgen voor je en ze zijn streng als je dat nodig hebt. Daarnaast zijn moeders vooral zorgend, gezellig en hun leven lang bezorgd. Maar stel je voor dat je geen moeder hebt. Iedereen vertelt je dat ze dood is en dat je het zonder een moeder en een vader moet stellen. Toch voelt ze niet dood. Ze voelt ergens op deze wereld haar bloedeigen moeder, maar toch zegt iedereen dat ze dood is. "Alles met een kans op slagen, moet je onderzoeken, hoe klein de kans ook is!" 

Ze wordt gevonden in het Kanaal tussen Frankrijk en Engeland in een Cellokist. Daar ligt ze en onderzoeker Charles vindt haar. Charles is een alleenstaande man en heeft zijn zaken redelijk op orde, maar hij hecht aan andere dingen waarde dan aan het opvoeden van Sophie tot jongedame. Een jongedame die echte manieren aanleert als het kopen van een vrouwenoverhemd in plaats van een mannenoverhemd voor een vrouw.

Als Sophie op 12-jarige leeftijd wordt geconfronteerd met de jeugdbeschermers, wordt er door de stad besloten om Sophie naar een weeshuis te sturen. Sophie is in tranen en hakt in woede op haar cellokist in. Daar vindt ze een adres... in Frankrijk. Parijs. Haar enige aanwijzing en als er hoop is, zegt Charles, dan moet je dat onderzoeken. Dus vluchten Sophie en Charles naar Frankrijk en daar gaan ze op zoek. Naar Sophies moeder. Lukt het Charles en Sophie in een corrupt land achter de waarheid te komen? 

Katherine Rundells derde boek is weer een foto. Met soms heel figuurlijk taalgebruik probeert ze te schetsen hoe alles er uit ziet. Met hele kleurrijke figuren en personages, zorgt Rundell ervoor dat je geniet van het verhaal en dat het een feest is dit boek te lezen. Met spannende fases en mooie achtergrondverhalen balanceert Rundell op een koord en weet ze telkens de balans te houden.