Ik heb een aantal jaar geschiedenis gestudeerd aan de Hogeschool Rotterdam. Ik vond dat een magische tijd. Ik kreeg les over de Romeinen, Grieken, de Renaissance en de Gouden Eeuw. Natuurlijk over nog meer interessante tijden, maar toch kan dat ene tijdvak mij maar niet boeien: de Middeleeuwen. Misschien kwam het door de totaal-niet-boeiende leraar, maar ook omdat het voor mij onbegrijpelijk was dat de Romeinen werden vergeten. Dat we ons vastgrepen aan het christendom en autoritaire leiders. Leiders als Herbern van Putten. 

Lidy is de dochter van Herbern van Putten, en hij is de baas van Puttenstein en alle landerijen die erbij horen. Herbern is geen vriendelijke man en als hij met zijn zoons door zijn domein heen loopt, komt hij een oude plaggenhut tegen met daarin een vader en zijn twee zoons. Het wordt al snel duidelijk dat Herbern een grote pestkop is en schijt heeft aan zijn "onderdanen." Nadat hij de vader geslagen en bespuugd heeft, komt Wolf naar buiten met zijn broertje Rieks. Rieks heeft dwerggroei en Herbern besluit Rieks mee te nemen naar zijn kasteel als speelgoed voor zijn dochter Lidy. Zijn broer Wolf is gebrand om hem te redden, maar ja: hoe red je je broertje uit een ondoordringbaar kasteel?

In de nabijgelegen plaats Elburg is een gezellig herbergje. Een stevige mooie vrouw heeft daar de leiding met haar lieve man en 4 kinderen. Totdat op een dag een man binnenstapt. Het is Pilgrim van Putten, de zoon van Herbern. Hij ziet de dochter van de herbergier en besluit met haar te praten. Hij vertelt haar dat zij hoogstwaarschijnlijk de dochter is van de broer van de oude leider van Gelre en dat zij moet oppassen, want er is een klopjacht ontstaan. Wanneer haar moeder dit hoort, wordt ze weggestuurd naar een hut in het bos. Lukt het haar om in het oorlogsgebied een uitweg te vinden?

Reservekinderen doet heel erg denken aan de Nederlandse Game of Thrones. Je volgt hierin een aantal personages die allen enorm interessant zijn. Wolf die eigenlijk niets heeft, maar wel enorm strijdlustig is. De hooghartige Lidy, die een even grote mond heeft dan dat haar hart is. Rieks die slimmer is dan dat hij er uit ziet en Maura, de dochter van de herbergier die vlucht voor haar achtervolgers, maar standvastiger is dan dat ze in eerste instantie lijkt. En dan zijn er nog meer interessante verhaallijnen. Wat knap is, is dat je soms kan verdwalen in die verhaallijnen, maar Joke Eikenaar houdt je bij de les. 

Dit doet ze door regelmatig te veranderen van standpunt, maar al snel heb je door in wiens hoofd je kruipt. Ook houdt ze zo het tempo redelijk hoog, al zou dit nog wel een kritiekpuntje kunnen zijn. De dikte van het boek, is iets wat kinderen en vooral jongvolwassenen nu afschrikt. Dat dit niet zo hoort te zijn en dat we daar met elkaar tegen moeten strijden snap ik volledig, maar soms vraag je je af of iets beknopter had gekund.

Toch ben ik wel verslaafd geraakt aan dit boek en heeft het me doen realiseren wat voor een mooi werk ik heb: ik mag goede boeken lezen en daar iets van vinden. Het boek is meeslepend, het is spannend en je gaat een gruwelijke hekel krijgen aan een aantal personages. Daarin is het ook nog eens waarheidsgetrouw. De personages in het boek hebben echt bestaan en de oorlogen ook. Het is een spannend een snel boek met onbekende wendingen en verschillende twists. Daarom heb ik ervoor gekozen om dit boek te bestempelen als Topdossier!