Huisdieren heb ik nooit gehad. Nou ja, ooit een dwerghamster en we noemden hem Drippie. We zijn de huisgenoten die ik in mijn studententijd heb gehad. Drippie was een lief beest, maar probeerde altijd te ontsnappen en we begrepen nooit zo goed waarom. Hij had het toch goed? Hij kreeg te eten en hij woonde in het schoonste studentenhuis vanwege twee schoonmaakzieke PABO-studenten. Maar na het lezen van Pluk en Pluis snap ik precies wat Drippie van plan was! 

Pluis zit in zijn hok en van de één op andere dag komt er een nieuwe hamster. Hij heet Pluis en is megadruk. Hij rent en rent, maar Pluis snapt niet zo goed waarom. Als Pluis na een beetje beledigd te zijn zichzelf openstelt, begrijpt hij dat Pluk niet zo maar een cavia is, maar een ninjavia. Het soort cavia, dat niet bang is voor gemene katten en voor gemene dieven. Alleen, hij is opgevoed door een slechte schurk, genaamd Baas Boef, die Pluk ergens door een brievenbus duwde en daarna moest hij alle mooie juwelen stelen en aan hem terugbrengen. Als Pluk op een dag het kroonjuweel van de prinses steelt, wil hij het goedmaken met prinses Miski. Maarja, hoe kom je weer bij die prinses terecht als je in een kooi zit?

Pluk en Pluis is een tof geschreven verhaal door Mathilde Stein. De zinnen zijn kort en niet te moeilijk en zijn dus uitstekend te lezen door kinderen uit groep 4 en 5. Of voor kinderen met leesproblematieken of kinderen met een andere nationaliteit. Stein heeft in dit goede boek laten zien dat ook boeken voor kinderen uit groep 4 en 5 ontzettend spannend en gaaf kunnen zijn. Ook als volwassene heb ik regelmatig gegniffeld wanneer Pluk weer eens een briljant idee had en Pluis hem dan geweldig hielp. Maar toch is er wel een hele belangrijke les te leren uit dit boek: Er is maar één soort dier die niet te vertrouwen is en dat is de mens.