Schijtlollige verhalen doen zelden iets verkeerd bij middenbouwers. Sterker nog, er zijn zelfs kinderboekenschrijvers die alles opzij zetten om van een schijtlollig verhaal te kunnen genieten (lees Mevrouw van Teunenbroek). Mathilde Stein dacht na het succesvolle Maksie dat het tijd was voor nog een middenbouwverhaal met een scheet in de hoofdrol. In dit verhaal vinden Peetje en zijn hond Flieflo een wel heel bijzonder wezen. Een gigantische, levende scheet.

En hoe je het ook wendt of keert: elke scheet heeft een oorspronkelijke eigenaar. De gigantische scheet die in het park te vinden is, lijkt zijn eigenaar kwijt te zijn. Peetje en Flieflo zijn onder de indruk van zijn gestalte en vinden het een enorme KNOEPERD. Om het wat schattiger te maken, krijgt de gaswolk de naam KNOEPIE.

Wat volgt is een avontuur waarin de eigenaar van de scheet moet worden gevonden. De hond Flieflo snuift aan menig bibs om te zien of er enige vorm van herkenning te ruiken valt. Een groot onderbroek-onderzoek wordt gehouden, maar de eigenaar van KNOEPIE wordt niet makkelijk gevonden. Sterker nog, hij lijkt zich bijzonder goed te verstoppen. Het verhaal bouwt op naar het uiteindelijke antwoord, zonder zijwegen en zij-inzichten.

Peetje en Flieflo en de verdwaalde superstinker is een hilarisch middenbouwboek waarin een ogenschijnlijk levende scheet de hoofdrol vertolkt. Het boek bevat overzichtelijke, rustige bladspiegels met een zin per regel. De illustraties van Will Hughes lenen zich perfect voor dit geurrijke avontuur en lijkt dan ook een schot in de roos te zijn geweest. Mocht Maksie een hit zijn geweest voor jouw kind of middenbouwgroep, dan zal dit boek daar ook een garantie voor zijn.