Kabouters staan er over het algemeen vrij goed op bij mensen. Ze zijn hoofdzakelijk klein en schattig, worden herkend aan rode puntmutsen en hebben hoge stemmetjes. Ze wonen in het bos, hoewel Loes Riphagen het daar niet mee eens is als we haar kabouterboek mogen geloven. In het boek Peer gaan we wel weer uit van de strekking dat kabouters in een bos leven. Dat kabouters überhaupt leven, daar moet hoofdpersoon Kai snel aan wennen. Want zijn ouders moeten niks van sprookjes en kleine figuurtjes hebben.

Kai woont met zijn ouders in een drukke stad. De zomervakantie staat voor de deur en dat betekent zes weken lang relaxen. Alhoewel, zijn ouders hebben andere plannen. Hij moet namelijk zes weken lang bij Tante Fee logeren. Het is vrij duidelijk dat zijn ouders geen hoge pet van de tante op hebben. Ze drukken Kai op het hart vooral niks te geloven van wat ze te vertellen heeft. Ze is een eigenaardige vrouw met een huisje in het bos.

Met flink wat vooroordelen gaat Kai richting zijn tante. Hij vindt alles meteen griezelig en wanneer hij tijdens het eerste uitje in het bos met een kabouter wordt geconfronteerd, is hij het spoor even bijster. Wie is deze rare snuiter en wat voert hij in zijn schild?

Peer is het debuut van Mohana van den Kroonenberg in de Tijgerlezen-serie. Karst-Janneke Rogaar heeft eerder al haar steentje bijgedragen door onder andere illustraties te leveren voor de bundel Tijgers Lezen. Het boek is zeer rijk en expressief geïllustreerd. De teksten van Mohana zijn gevat en grappig. Zo gelooft Kai niet in kabouters, maar gelooft Peer niet in neefjes. Hoe argwanend Kai in het begin is, zo open is hij richting het eind van het verhaal. Peer heeft het in zich om als eigenwijze kabouter de harten van kinderen te stelen. Aan de liefde van de schrijfster en illustrator voor het kaboutertje zal het in ieder geval niet liggen!