Deze bespreking gaat over een mysterieuze titel, vind je niet? Dingen die niemand ziet… Als jij je ouders of een dokter vertelt dat je iets ziet wat zij niet zien, dan word je ongetwijfeld voor gek verklaard. Maar misschien ben je in dat geval wel helemaal niet gek. Misschien ben je net als Owen. Owen ziet namelijk ook dingen die niemand ziet. Vandaar de titel. Iets wat ik niet kan zien, maar waar ik heel goed een voorstelling bij kan maken, is jouw gezicht op dit moment, beste lezer. Dat gezicht vormt namelijk (en gezichten kunnen dat) één groot vraagteken. Wat ziet Owen dan precies?!

Nou, Owen ziet, blijkt achteraf, hoeders. Hoeders zijn doorschijnende mensen of dieren die voor de gewone mens onzichtbaar zijn. Hoeders behoeden (duh) mensen voor ongelukken. Ze zorgen ervoor dat gewone mensen een lang leven kunnen leiden. Hartstikke fijn eigenlijk. In het boek heeft iedereen heeft een eigen hoeder. Waarom kan Owen die hoeders dan toch zien? Dat komt doordat Owen ‘het zicht’ heeft. Owen kreeg dit zogenaamde zicht op het moment dat hij met zijn hoofd op straat smakte. Klinkt pijnlijk, maar het was zijn eigen schuld. Of was het de schuld van zijn hoeder?  

Ik wil natuurlijk niet alles verklappen, maar Owen leert, als enige niet-hoeder, de mazzelaar, van alles over de hoeders. Hij mag zelfs mee naar de school waar hoeders getraind worden. En het is daar, op de school, waar Owen kennismaakt met een bonte verzameling personages, waaronder een eng mannetje genaamd Lambert. En dat enge mannetje is wat van plan… Want, waar ben je anders een eng mannetje voor?

Owen en de dingen die niemand zag is geschreven door Oirik. En, eerlijk is eerlijk, Oirik heeft een tof boek geschreven. Het is een boek met fantasie, avontuur en een gezonde dosis humor. Het verhaal leest gemakkelijk weg, onder andere vanwege de duidelijke manier van vertellen, is goed te volgen, bevat leuke en interessante personages, zoals de vader van Owen: Douwe, en weet op momenten zelfs te verrassen. Het kostte mij dan ook absoluut geen moeite om dit boek uit te lezen. Wat mij betreft is dit een geslaagd debuut voor Oirik!