Wanneer kinderen op de basisschool samen gaan spelen, kan dat soms in een keer goed gaan, maar soms ook flink in de soep lopen. Een van de redenen daarvoor is dat sommige kinderen eigenlijk alleen willen spelen wat ze zelf leuk vinden. Of ze willen altijd de tikker zijn of eenzelfde, leidende rol hebben. Inleven in de ander en begrijpen dat het niet leuk is als je je altijd aan een ander moet aanpassen, is een belangrijke vaardigheid. Het boek Niet leuk, Beer! probeert daar aandacht aan te schenken.

In dit verhaal van Lorna Scobie volgen we Beer en Eekhoorn. De beste vrienden doen graag veel activiteiten samen, maar de verhoudingen lijken een beetje scheef te liggen. In het begin is Beer namelijk duidelijk degene die de spreekwoordelijke broek aan heeft. Wanneer Eekhoorn wil vertellen wat ze kunnen gaan doen, neemt Beer al snel het roer over. Er moet in bomen worden geklommen, maar dat is geen succes voor Eekhoorn. Ook vissen in de rivier is meer aan Beer dan aan Eekhoorn besteed. Dan is Eekhoorn het op een avond zat. Hij spreekt Beer tegen en vindt het niet leuk meer. Hoe pakt Beer dat op?

Verrassend positief, eigenlijk. Hij besluit dan maar een dag de spellen van Eekhoorn te spelen. Daar is hij echter totaal niet goed in, dus ook hij raakt gefrustreerd. Uiteindelijk zitten beide vrienden dus boordevol frustratie, terwijl ze eigenlijk niets liever willen dan samen spelen. Hoe kunnen ze dat oplossen?

Niet leuk, Beer! besteedt aandacht aan een mooi onderwerp dat zich op menig basisschool zal afspelen. Soms concessies doen in wat je wilt spelen, om zo te zorgen dat iedereen het naar zijn of haar zin heeft, kan heel waardevol zijn. Wanneer je door goed te communiceren tot activiteiten kan komen die iedereen leuk vindt, dan is het helemaal een feestje. Dit prentenboek probeert dat wat inzichtelijker te maken en slaagt hier behoorlijk in.