Je kent ze wel: de leugenaars. Zeker degene die liegen om iets te verzwijgen waar ze schuld aan hebben. Die vind ik persoonlijk het vervelendst. Ook in de klas gebeurt dat vaak. Zo zie je dat er iets gebeurt en als je dan vraagt wat er "in hemelsnaam" gebeurd is, dan is er zogenaamd niets gebeurd. Alsof er iets vanzelf verschuift, alsof iemand vanuit het niets pijn heeft. In mijn klas is er een gouden regel: je mag alles voelen en er kan van alles gebeuren, maar je bent eerlijk. Daarna kunnen we verder praten en kijken. Nou zeg ik natuurlijk niet: "schop er maar op los," want dat zou niet echt fijne consequenties hebben (op zijn zachtst gezegd). Wat ik minder erg vind, is als kinderen een creatief verhaal verzinnen over wat er gebeurd is (ik hoop dat ze dit niet lezen). Want als je iets verzint om een goed verhaal te vertellen, is dat echt liegen?

Münchhausen vindt duidelijk van niet, want al die gruwelijke dingen die in de oorlog zijn gebeurd, is dat wel zo leuk en fijn om te vertellen? De baron van Münchhausen heeft echt bestaan en hij staat bekend over zijn fijne manier van vertellen. Hij vertelde de wildste verhalen die later door een Engelsman zijn opgeschreven. De vraag blijft of de baron ooit deze verhalen heeft verteld. Hij was in ieder geval woedend toen het onder zijn naam werd uitgegeven. Hoe dan ook, dat maakt zijn verhalen niet minder interessant. 

In het boek Münchhausen begint de baron te vertellen aan zijn kleinkinderen bij het haardvuur. Hij vertelt de wildste verhalen over oorlog, paarden en hoe hij een vrouw versierde door op een paard te springen. De twaalf verhalen gaan van hot naar her, maar hebben één ding gemeen: ze gaan over de zotste dingen. Van een hert met een kersenboom op zijn hoofd tot een half afgesneden paardenlichaam. In ieder verhaal is de baron de held en dat maakt het des te meer ongeloofwaardig. 

De uitgave van Van Goor is prachtig geïllustreerd door Anja Gram en maakt het des te toffer om te lezen. De verhalen dagen uit om je creativiteit te gebruiken voor een goed verhaal en laten zien dat een sterk verhaal geen slecht verhaal hoeft te zijn. Vaak werkt "over de top" best wel. Zo ook bij Münchhausen. Dat zou natuurlijk in de klas ook een toffe opdracht zijn: verzin een verhaal dat zo over de top is over jezelf waarin je er zelf goed uitkomt. Ik denk dat dit heel veel creativiteit op kan leveren en een aantal mooie verhalen. 

Kortom, Münchhausen is een tof boek, waarin enorm grappige en fantasierijke verhalen staan. Niet te vergeten is het ook een boek dat erg aanslaat bij kinderen. Als ik een verhaal vertel, lachen ze en vinden ze het te bizar voor woorden. Niet te vergeten is het taalgebruik ook van een goed niveau en is het oprecht lollig. Het perfecte boek dus voor je schoolbibliotheek of als je korte grappige voorleesverhalen wil hebben. Maar let op! In de verhalen krijgt fantasie wel een andere dimensie!