"Vandaag is mijn zusje doodgegaan. Of nee, overleden. Mama vindt doodgaan niet fijn klinken. Ik overlijden niet. Daar zit het woord lijden in en dat vind ik niet fijn. Ze is gewoon dood. Mijn zusje is doodgegaan om 13.04 uur. Ik was niet aan het aftellen. Ik probeerde juist de tijd te rekken.  

13.04 was niet laat genoeg, vond ik."  

Mijn zus is mijn schat gaat over verlies en leukemie. Leukemie betekent eigenlijk bloedkanker. Iedereen heeft drie soorten bloedcellen in zijn lichaam: witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes. Je hebt ze alle drie nodig om gezond te zijn. Witte bloedcellen vechten tegen infecties, rode bloedcellen brengen als een treintje het zuurstof door je lichaam en bloedplaatjes zorgen ervoor dat er een korstje op je wond komt wanneer je valt. Al die bloedcellen bij elkaar worden gemaakt in een soort fabriek: het beenmerg. Wanneer je leukemie hebt, werkt het beenmergfabriekje niet meer goed. Er worden dan teveel of verkeerde bloedcellen gemaakt. Als dat gebeurt, word je heel erg ziek. Je hebt dan leukemie.  

De hoofdpersoon uit het verhaal is Marcel. Marcel is zijn zusje Mira verloren aan leukemie.  

Marcel vindt een dagboek van Mira. Hij besluit hierin verder te schrijven nadat ze is overleden. Hij schrijft onder andere over het voor het eerst naar school gaan en het ongemak hiervan. Over de grapjes die hij met zijn zusje maakte en de pijn die het hem doet dat papa en mama alleen nog maar bezig zijn met zichzelf, hun eigen pijn en zelfs zijn verjaardag hierdoor vergeten.  

In de klas kun je dit boek geweldig gebruiken, zeker als je aan de klas moet uitleggen wat pijn, verwerking en de dood is. Wij denken dat het een heel mooi en goed boek is om te bespreken in de klas en je zou voor een mooie verwerking kunnen kiezen met een mooie tekenopdracht 'Wie is jouw schat?' Teken jouw schat en wat zou je doen als je die verliest? Of teken een verloren schat. Al is het een hamster, goudvis of een knuffel, iedereen zal in zijn/haar jonge leven wel eens iets verloren zijn. Het voorlezen van dit boek zou in onze ogen al een verrijking zijn op ieders leven. (Klinkt indringend en dat is het ook!)

Kelly Theunis laat je door de ogen van een kind meekijken naar het verlies van een dierbare en de gevoelens die hierbij kunnen komen kijken. Gevoelens die volwassenen vaak raar of ongepast vinden. Gevoelens waar volwassenen vaak geen besef van hebben of geen rekening mee houden. Het boek laat in onze ogen de mooiste en sterkste veerkracht van jonge kinderen zien, de vraag om gezien te worden en normaal behandeld te worden.