Toen we in de brochure van Clavis de titel Keurige Kas en Rosie Rommel voorbij zagen komen, trok ik al meteen de vergelijking tussen Yannick en mijzelf. Yannick is (wat) slordiger van aard, terwijl ik over het algemeen wat gestructureerder ben. Niet dat ik altijd alles precies op hetzelfde plekje wil terugleggen, maar er is zeker een verschil waar te nemen. Ik verwachtte een grotendeels grappig prentenboek waarin twee verschillende kinderen worden vergeleken of een avontuur binnen een school beleefden, maar wat ik uiteindelijk las, had wat diepere lagen en wist mij positief te verrassen. 

In dit prentenboek volgen we allereerst Kas. Het is al meteen duidelijk dat hij een jongen van structuur en regelmaat is. Op zijn eigen kamer zorgt hij dat alles er spik en span uitziet. De speelgoeddieren worden netjes geordend op kleur, hoogte of lengte en zijn boeken worden ook op grootte, dikte of kleur gesorteerd. Is hij dan zielsgelukkig als alles weer gesorteerd is? Nee, dat niet. Hij mist iets in zijn leven, maar kan het niet goed plaatsen.

Wanneer zijn eerste schooldag is aangebroken, is Kas toch een beetje zenuwachtig. Weg uit zijn eigen omgeving en op naar school! Gelukkig ziet hij in zijn nieuwe klaslokaal genoeg mogelijkheden om dingen te sorteren. Ook de juf is aardig voor hem. Al snel wordt er dan ook naar hartenlust gesorteerd, eerst met de potloden, maar dan is er een klasgenoot die een geel potlood wil lenen. Ze grist het potlood weg uit zijn rijtje en gaat aan de slag. 'Ik heet Rosie. En jij?', vraagt ze. Kas is vooral beduusd. Dit heeft hij niet thuis!

Wat volgt zijn meerdere situaties waarin de gestructureerde Kas wordt geconfronteerd met de impulsieve en wat chaotische Rosie. Kas vindt het moeilijk te verkroppen dat niet altijd alles netjes ligt, terwijl Rosie juist in het moment van het spel opgaat. Uiteindelijk confronteert Kas Rosie met het feit dat ze altijd zo'n rommel maakt. Dat zag Rosie niet aankomen, ze wilde alleen maar spelen...

Keurige Kas en Rosie Rommel is een prachtig prentenboek dat de focus legt op de spanning van een eerste schooldag, maar ook op perfectionisme of misschien ook wel een stukje autisme. Het is knap hoe snel Kas in het boek zich aanpast aan zijn omgeving, hoewel dat uiteindelijk ook wel aan Rosie te danken is. Het boek laat zien dat je binnen no-time op school vrienden kunt maken en dat iedereen anders mag zijn, hoewel dat best wennen kan zijn. Het biedt een mooie ingang voor ouders van (perfectionistische) kinderen om het gesprek aan te gaan over je plek vinden in een groep, waarbij de veiligheid van je eigen slaapkamermuren even wegvalt!

Is er dan niks op- of aan te merken over dit boek? De vertaling vind ik eenmaal de plank wat misslaan. Wanneer de eerdergenoemde situatie zich aandoet van de potloden, laat de illustratie overduidelijk zien dat Kas werkt met wascokrijtjes of misschien nog stiften. Een potlood, waar de vertaling nu op wijst, ligt er naast en dat is het beslist niet. Een smetje op een verder prachtig prentenboek.