Je kunt wel stellen dat we een bijzondere verstandhouding hebben met Marcel van Driel. We kennen hem inmiddels al een aantal jaar persoonlijk. Het ijs werd ooit gebroken toen hij, samen met Paco Vink, bij ons in de podcast kwam. Sindsdien hebben we regelmatig contact gehad, kwam hij bij onze EindejaarsQuiz in 2024 langs en waren wij onlangs weer te gast bij de boekpresentatie van Horrorscoop in boekhandel Donner te Rotterdam. Soms vraag ik mij af of wij het daardoor onszelf niet wat moeilijker maken. Wanneer je een band met een auteur opbouwt, ben je wellicht sneller geneigd om de boeken van die desbetreffende persoon in een positiever daglicht te plaatsen. Toen ik Horrorscoop aan het lezen was, bekroop mij telkens die gedachte. Vind ik dit een goed boek? Of vind ik Marcel van Driel een toffe peer en daarom dit een tof boek? 

De conclusie was dat eerlijkheid het langste duurt. Ik ben namelijk niet fan van al het werk van Marcel van Driel. 24 uur vond ik sterk, terwijl ik 48 uur meer een herhaling van zetten vond. Game Helden vond ik heel interessant bij de eerste delen en ik raad het nog steeds veel kinderen in mijn klas aan, maar de laatste delen heb ik links laten liggen (voor het gameboek maak ik overigens binnenkort wél een uitzondering!). Daarnaast vind ik dat ik kan zeggen dat ik verstand heb van het genre waarin Marcels nieuwste boek zich begeeft, namelijk het horrorgenre. Met Horrorscoop brengt de auteur zijn eerste, echte griezelboek uit. Een succes of een horrordebuut?

In Horrorscoop volgen we Melvin, die al vroeg in het verhaal in aanraking komt met een wel heel duister personage. De demon Sulthara spreekt hem op Comic Con toe. Er staat Melvin iets verschrikkelijks te wachten, maar als hij wil kan hij de toekomst nog veranderen. De prijs is echter torenhoog: zijn ziel voor het leven van anderen. Melvin vlucht voor de duistere figuur en slaat op de vlucht. Niet lang daarna slaat, precies zoals Sulthara vermeldde, het noodlot toe. De ouders van Melvin sterven bij een auto-ongeluk.

Het verhaal gaat twee jaar later verder. Ingetrokken bij zijn opa en oma is Melvin een schim van wie hij was. Een onzekere sukkel die dezelfde kleding draagt en zijn trauma maar niet kan verwerken. Op school is hij alles behalve populair. Alleen vriendin Carlien ziet hem nog staan en luistert naar zijn verhalen. Zij is dan ook de eerste die zij in vertrouwen neemt wanneer de demon Sulthara weer in zijn leven verschijnt.

Wat volgt is een bloedstollend verhaal waarin de ene na de andere klasgenoot van Melvin en Carlien verdwijnt, terwijl zij ook niet buiten schot lijken te gaan blijven. Melvin lijkt ogenschijnlijk een wapen in handen te krijgen om Sulthara het hoofd te bieden, maar weet hij deze wel goed in te zetten?

Horrorscoop is uiteindelijk een ijzersterke titel geworden die alles met zich meebrengt om met recht een griezelboek te worden genoemd. De spanning is vanaf het begin voelbaar en verslapt nauwelijks gedurende het hele verhaal. Dat is knap gezien het boek toch bijna 200 bladzijdes beslaat. Er wordt een sterke band opgebouwd met de belangrijkste personages, waardoor het je als lezer ook aan het hart gaat als er iets fout dreigt te gaan. Verwijzingen naar Cthulhu laten zien dat Marcel van Driel geen vreemde is in het duistere wereldje en dat de kans groot is dat er meer titels zullen komen in dit genre. In zijn eigen nieuwsbrief onthulde hij dat het schrijven van Horrorscoop niet zonder slag of stoot ging, maar de vertraging heeft uiteindelijk dermate veel kwaliteit opgeleverd, dat ik dit met overtuiging de beste titel van Marcel van Driel tot nu toe wil noemen. De auteur onthulde al dat er een nieuwe titel aan zit te komen, maar dan met spinnen in de hoofdrol. Wellicht een iets clichématiger onderwerp, maar na dit boek heb ik er vertrouwen in dat ook dat een succes gaat worden.