Als ouder probeer je jouw kind tegen al het kwade in de wereld te beschermen. Tegen vreemde mensen op straat, gevaarlijke verkeerssituaties, scherpe voorwerpen en meer. Waar kinderen echter ook bovenal tegen moeten worden beschermd, is ongezonde voeding. Kinderen op jonge leeftijd gretig laten slurpen aan de meest uiteenlopende frisdranken is geen verstandig idee. Ook een wekelijks bezoek aan de lokale fastfoodketen is niet bepaald een opvoedkundige vondst. Hoe je ervoor zorgt dat je kind met allerlei situaties verstandig omgaat, zal per ouder verschillen. De vader van Benjamin heeft er zijn eigen kijk op nagehouden.

Hij heeft namelijk besloten om een web aan leugens te creëren die ervoor zorgt dat Benjamin nooit meer iets spannends DURFT. Het motto van Benjamins vader is dan ook 'Kind zijn is het gevaarlijkste wat er bestaat'. Van honden aaien groeien er haren op je handpalmen, van verliefd zijn krijg je bloedneuzen en van gamen ga je scheel kijken. De redenen waarom je dingen vooral niet moet doen, rijgt de vader vakkundig aaneen, maar het meest bijzondere verhaal is toch wel dat van het Tacomonster.

Benjamin is geobsedeerd geraakt door een gloednieuwe tacowinkel in de buurt. Elke vezel van zijn lijf snakt naar een taco, maar zijn vader drukt dat al snel de kop in. 'Als je taco's eet, dan komt het Tacomonster om in de nacht aan je oor te sabbelen.' Zou dit echt waar zijn? Al snel besluit Benjamin toch echt een taco te gaan eten. Hij houdt het niet meer. Net wanneer hij denkt dat alles goed afloopt, verschijnt het Tacomonster dan toch naast zijn bed. Maar.. zijn dat nu de pantoffels van zijn vader?

Het Tacomonster is het eerste deel in een nieuwe reeks aan boeken van uitgeverij Blauw Gras, genaamd Lees meer onzin!. Ik kan hier kraakhelder over zijn: onzin is gegarandeerd in dit boek. De unieke tekenstijl van Thibau Vande Voorde in combinatie met de gevatte teksten van Arne Svingen (succesvol vertaald door Edward van de Vendel) zorgen voor een hilarisch verhaal waar menig kind zich mee kan vermaken. De redenen die de vader heeft verzonnen om Benjamin bij veel dingen weg te houden, zijn hilarisch. Ook de ontdekkingstocht naar het Tacomonster zelf is even interessant als hilarisch.

Het enige wat ik persoonlijk jammer vind, is het einde van het boek. De hilariteit zat hem voor mij in het feit dat de vader surrealistische gevolgen in onze eigen wereld probeert te trekken, wat hij uitstekend doet. Omdat je als lezer weet dat het flauwekul is, is het simpelweg een heel realistisch verhaal. Het einde maakt echter opeens een opvallende sprong naar het surrealistische, een keuze die ik niet zag aankomen. Wellicht een keuze om hilarisch te eindigen, maar het gat mij een wat gek gevoel.