Begin december vorig jaar maakten het CPNB, Terry Denton en Andy Griffiths bekend dat zij het Kinderboekenweekgeschenk mochten schrijven. Het altijd dunne boekje is altijd een must-have voor de echte kinderboekenverzamelaars. De afgelopen jaren hebben we bijvoorbeeld genoten van Haaientanden van Anna Woltz of Eilandenruzie van Jozua Douglas. Dat het CPNB dit jaar kiest voor een Australische kinderboekenschrijver die nógal controversieel is bij boeken minnend Nederland, is natuurlijk opmerkelijk te noemen. Dus... bedacht één van de grootste uitgeverijen een verhalenboek met daarin: "Nederlandse topauteurs"

Pieter Koolwijk, Maranke Rinck, Cees van den Berg, Joyce Pool, Ilse Bos, Jan Terlouw, Tjibbe Veldkamp, Marco Kunst en vele andere schrijvers deden een bijdrage aan het geweldige verhalenboek dat inderdaad niet te vermijden is (en niet alleen omdat de titel dat suggereert). Je valt in het boek van de ene verbazing in de andere. Je gaat bijvoorbeeld van een zoenverhaal naar een (zeer humoristisch) boomhuttenprotest. Van de hoogste bergen die je wellicht niet kan bereiken ga je naar een land waar de bomen het hebben overgenomen. 

Nagenoeg alle verhalen zijn interessant en verrassen je op andere manieren, omdat de genres je om de oren vliegen. Voor mensen met een korte concentratieboog zijn dit soort boeken ideaal. Een paar verhalen wil ik er graag even uitpikken. Dat Pieter Koolwijk een goede auteur is, weet iedereen. Dat hij het "Lemniscaatboomhuttenprotest" met humor en grappige metaforen kan aangrijpen door een tof verhaaltje te schrijven, is gewaagd, maar enorm tof. Miss Popcorn ofwel Maranke Rincks verhaal is filosofisch en ook zij weet in vijf pagina's een verdrietig verhaal te schrijven over een scheiding en een plant die blijft groeien, waar iedereen last van heeft. Herkenbaar en ontzettend raak! 

Wim Bos' verhaal over een lijkenrover die zijn verdiende loon krijgt is super interessant en gebeurde vroeger ook echt. Natuurlijk kon Joyce Pool niet achterblijven met een accuraat historisch verhaal over de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. En het één na laatste verhaal over een creatieve manier om om te gaan met een pester van Tjibbe Veldkamp is geniaal bedacht. Ik ben ook oprecht benieuwd of dit zou werken, maar een pester pakken op zijn onzekerheid is natuurlijk dé oplossing. 

Kortom: wat mij betreft kan de boomhut niet op tegen de korte verhalen van de schrijvers van Lemniscaat. Stiekem hoop ik op een tweede editie volgend jaar, maar we denken dat het CPNB volgend jaar wel twee keer nadenkt of het Jeff Kinney of Rachel Reneé Russell zal vragen voor het kinderboekenweekgeschenk. Vraag alsjeblieft een goede Nederlandse auteur zoals Marco Kunst die ik nog niet eens heb genoemd in dit stuk, voor een geweldige dichtenbundel. We hopen dat er veel verhalen worden voorgelezen door de juffen en meesters uit het grote niet te vermijden verhalenboek.