De dood is iets ongrijpbaars, zeker voor kinderen. In zekere zin zelfs onverklaarbaar. Hoe kan iemand, die gisteren nog vrolijk rondliep, zomaar zijn verdwenen? En wat gebeurt er wanneer iemands ogen niet meer opengaan? Is de dood dan ongeveer hetzelfde als in een diepe slaap vallen? Een gesprek over de dood aangaan met kinderen is niet gemakkelijk. Het boek Het einde van Iemand van Floor Bal & Grootzus is dan wellicht precies wat je goed kunt gebruiken.

In dit talige prentenboek volgen we Iemand. Iemand is overleden, maar wat betekent dat nu eigenlijk? Dood zijn is voor altijd. Dood is dood. Het hart is een trommel die nooit meer zal roffelen. Het lichaam lijkt te rusten. De schrijfster maakt al snel de vergelijking met slapen. Slapen is namelijk iets wat voor kinderen het meest lijkt op iemand die overleden is. Een slaper is echter iemand die droomt. Iemand die ademt. Dat doet Iemand die dood is niet. 

Het mooie is dat niemand zeker weet wat er gebeurt na de dood. Er zijn vermoedens. Geloven. Floor Bal laat dit vrij voor interpretatie. Ze suggereert dat deze gedachten er zijn, maar velt daar geen oordeel over. Iedereen vult dit anders in, omdat niemand het zeker weet. Na het beschrijven van de dood wordt er in het prentenboek ook aandacht besteed aan de vervolgstappen nadat iemand overleden is. Dat er kan worden gekozen voor een begrafenis, maar ook voor een crematie. Dat as kan worden uitgestrooid om weer één te worden met de natuur, of kan worden bewaard in een urn. Hiermee probeert Floor Bal het complete plaatje te vangen.

Het einde van Iemand is een prachtig talig prentenboek dat voor de jongste kinderen misschien nog wel te abstract is. In een midden- en bovenbouw van de basisschool is dit boek prachtig om in te zetten. Het kan zorgen voor filosofische gesprekken, maar het biedt ook een ingang om ervaringen met elkaar te delen. Ook voor thuis is dit boek een aanrader, ook wanneer het niet direct te linken is aan een actuele gebeurtenis.