Het is één van mijn grootste angsten: zielsalleen in de zee belanden. Ik moet er niet aan denken wat er allemaal mis zou kunnen gaan. Denk aan alle beesten die je op zouden kunnen peuzelen, maar ook onderkoeling is bijvoorbeeld een serieus probleem. De olifant in dit prentenboek lijkt geen problemen te hebben met het feit dat hij in zee is beland. Sterker nog, hij maakt er absoluut het beste van. Wanneer hij op onfortuinlijke wijze is veroordeeld om te gaan zwemmen, ziet hij al snel een lichtpuntje in de uiterst duister geïllustreerde zee. Een eiland biedt de olifant namelijk hoop.

Al snel klimt hij op het eiland en vestigt hij zijn hoop op voorbijgangers. Op een boot die hem weer naar het vasteland kan brengen. Een muis is de eerste die met een motorbootje aan de horizon verschijnt, maar de olifant overschat duidelijk de mogelijkheden van het bootje. Vol overtuiging neemt hij plaats in het vaartuig, maar deze gaat direct roemloos ten onder. Olifant heeft echter een idee. Hij gebruikt het hout van de verwoeste boot om zijn piepkleine eilandje iets uit te breiden. Zo is er ook plek voor muis.

Wat volgt is een rits aan boten die allemaal niet capabel genoeg blijken te zijn om olifant aan land te krijgen. De ene na de andere boot gaat kopje onder, maar de materialen die het wrak oplevert worden nuttig besteed. De rollen lijken zelfs om te draaien. Wil olifant eigenlijk nog wel van het eiland af? Het eiland lijkt onderhand namelijk zelfs interessanter te zijn geworden dan de oorspronkelijke woonplaatsen van menig voorbijganger.

Het eiland van olifant is een prachtig prentenboek van Leo Timmers en uitgeverij Querido. Het op rijm geschreven verhaal vertelt over het omdraaien van een uitzichtloze situatie, het omgaan met teleurstellingen en stimuleren van optimisme. In de situatie van dit boek kan ik dus nog een hoop van olifant leren!