Dagboeken zijn niet helemaal meer in, tenminste ik ken geen kinderen of jong-volwassenen die op dit moment een dagboek schrijven. Maar aan het begin van de 20e eeuw schreven veel mensen wel een dagboek. Eigenlijk is dat best jammer dat het niet veel meer gebeurt, omdat de levens van veel mensen worden beschreven in die dagboeken. Je kunt kwijt hoe jij iets op jouw manier hebt beleefd en wat een actie van een ander met jou zou doen. Hét voorbeeld van een dagboek is natuurlijk het dagboek van Anne Frank, waar nog steeds veel aandacht voor is. Maar wat nou als je een dagboek in handen zou krijgen van je grootste tegenstander of van de grootste schurk? Is dat minstens net zo interessant of dan wel niet interessanter dan een dagboek van een slachtoffer?

Het ministerie is na de conferentie in Genève (niet te verwarren met de Conventies van Genève) in de vorm van Nina, Alva, Ruben, Kai, mevrouw Vis en Tirza weer terug in Nederland. Op een dag staat de zoon van de Zilvermannen (De zilverjongen van deel 4) ineens op de stoep. Hij vertelt dat hij te weten is gekomen van hun acties en dat zijn vader weer eens snel weg moet. Hij heeft een Zilvermannenconferentie in Brussel. Daar heeft een deel van het dagboek van Benjamin Silver mee te maken. En dat heeft de Zilverjongen bij zich.

Na het een beetje wantrouwen van de zilverjongen, verdiept het ministerie zich in het dagboek en komt het interessante verhalen tegen. Ook zijn ze in discussie of ze naar België moeten gaan om de conferentie af te luisteren. Wat zou dat helpen? Na veel gesteggel reizen ze af naar Brussel waar mevrouw Vis nog een oude vriend kent die een hotel runt. Eenmaal daar komen ze achter een wild geheim over het dagboek van Benjamin. Wat dit geheim is, dat vertel ik nog niet, maar wil je het weten? Lees dan Het ministerie van Oplossingen en het dagboek van Benjamin Silver. 

Sanne Roosebooms zesde deel van Het ministerie van Oplossingen is wederom spannend en interessant. Het zou zomaar eens het laatste deel kunnen zijn! Het beschrijft het leven van Benjamin Silver en de redenen waarom hij vindt dat alle Ministeries van Oplossingen moeten verdwijnen. Ook is het superinteressant, omdat het boek je meeneemt naar de goudkoorts in de beginnende Verenigde Staten. Ook komen treinreizen, bootreizen en de dagelijkse handelingen in die tijd aan de orde. Het is naast dat het een fijn verhaal is een geweldig boek als je meer wil weten over Amerika en de twee gedachtengangen die er zijn over 'helpen'. Want wil je erachter komen waarom hulp bieden altijd een oplossing zou kunnen zijn (of juist niet), dan moet je Het Ministerie van Oplossingen lezen...