Opgroeien zonder vader is een thema dat enorm vaak in boeken beschreven wordt. Ik kan zo 10 boeken opnoemen waarin het hoofdpersoon geen vader meer heeft, omdat hij verdwenen is, omdat hij overleden is of gewoon omdat hij halverwege het boek te overlijden komt. Het opgroeien zonder vader is dus een basis voor een goed verhaal, want wie weet is de vader wel een superheld of heeft hij het te druk omdat hij allerlei dingen voor de mensheid aan het onderzoeken is. Je merkt al; het doet iets met je. Maar wat als ik je vertel dat de vader van een hoofdpersoon geen mens is, maar een God. Dan kom je pas bij een heel erg episch verhaal uit!

En nee, dit is geen Percy Jackson, maar Hercules. De vader heeft bevolen dat zijn kind Hercules heet en zo is het. Alleen is Hercules niet heel erg populair. Eigenlijk is Hercules een soort Dagboek van een loserachtige figuur. Hij wil heel erg stoer en populair zijn op school en dus wil hij opvallen. Samen met zijn ietwat vreemde vrienden. Echter, op de eerste dag gaat het gruwelijk mis. Want op zijn hoofd zit een muts die er uit ziet als een drol en hij maakt al ruzie met de grootste pestkop die er op school zit en ook de directeur zit daar niet op te wachten. Als een loser loopt hij naar huis en thuis vertelt zijn moeder dat zijn vader heel beroemd is en een soort popster is in Griekenland. 

En dus besluit Hercules een brief te schrijven naar zijn vader. Hij heeft het goede adres opgeschreven en binnen een paar dagen staat zijn vader voor de deur. Wat een waanzinnige verschijning en ook Hercules is onder de indruk. In zijn veel te grote sportauto haalt hij Hercules op en Hercules krijgt het voor elkaar om een aantal wensen te mogen doen. Hercules is helemaal gelukkig, maar lost dit de dingen op school wel echt op? En wat zijn de motieven van zijn vader echt? Je leest het in Hercules.

Hercules is een grappige en ook ietwat ergerlijke graphic novel (ik gebruik deze term omdat dit wordt gebruikt om Leven van een Dagboek in een Boomhutachtige boeken te omschrijven) geschreven door Tom Vaughan en heeft grappige passages. Ook de onderliggende lading is eigenlijk wel mooi. Hij laat in zijn boek zien dat perfectie eigenlijk weinig opschiet. Ook de makkelijkste weg is bijna nooit de beste weg. Hercules blinkt er in uit om die fouten te maken en dat maakt het boek ook ergerlijk. Ook zijn gedachtengangen zijn met veel humor omschreven. De personages zijn overdreven en karikaturistisch geschreven. Dit maakt wel dat die dingen op Hercules' pad komen. Ik vond het daarom een leuke graphic novel met een andere inslag dan veel andere graphic novels.