Oorlog... Een prachtige plek voor verhalen, maar een afschuwelijke plek als je die verhalen later nog wil navertellen. Wij kunnen het ons niet voorstellen, maar het zou zo maar kunnen dat er weer een oorlog komt en dat jongemannen en -vrouwen naar het front moeten. Allemaal zullen zij "sterven" voor onze "vrijheid''. Maar is dat je leven eigenlijk wel waard? En zou je alles moeten afstaan voor je vrijheid of is vrijheid een verzinsel van de mensen. In hele verhalen voor een halve soldaat is dat het hoofdthema. Maar er zijn zeker nog vele deelthema's in het boek dat de Woutertje Pietersenprijs won. 

In Hele verhalen voor een halve soldaat vertelt Benny Lindelauf het verhaal van zes broers. Ze hebben geen namen, maar ze heten Oudstebroer, Tweede Oudstebroer, Derde Oudstebroer, Vierde Oudstebroer, Vijfde Oudstebroer en Jongstebroer. Allen hebben ze veel talenten, zo is de Oudstebroer zo sterk als een beer en was de Tweede Oudstebroer enorm goed in het verzorgen van het gajes. Om beurten krijgen ze een brief van het ministerie. Ze moeten namelijk een offer brengen voor de vrijheid, namelijk dienen in het leger. En daarbij moeten ze bij de wachtpost een gift voor de vrede geven. 

Het probleem is dat de broers geen spullen hebben die iets waard zijn en bovendien is de wachter niet vies van een verhaaltje, dus vertellen de broers een verhaal. De verhalen die de broers vertellen, zijn in zijn geheel beschreven in het boek. De hoofdlijn is echter het verhaal van de broers die allemaal de wachter een verhaal vertellen, waar de wachter op dat moment behoefte aan heeft. Allen vertellen het verhaal op een voorwaarde... Als Jongstebroer langskomt, wil de wachter zijn oren... 

Het verhaal van Lindelauf is inderdaad een juweel. De manier van schrijven maakt het mysterieus, bij vlagen angstaanjagend, maar ook poëtisch. Daar waar er veel cynisme wordt gebruikt in bijvoorbeeld de brieven van het ministerie zijn daar een geweldig voorbeeld van. Lindelauf levert een mysterieus meesterwerk, waarin je pas op het allerlaatst doorhebt hoe de vork precies in de steel zit. 

De verhalen die de broers vertellen zijn heel sprookjesachtig, maar lopen niet altijd goed af. Ze hangen op de rand van de waarheid en fantasie en hebben een middeleeuws karakter. Wat het boek zo goed maakt, is dat ieder verhaal een welkome afwisseling is. Je leest eigenlijk zes verhalen in een boek, die uiteindelijk weer bij elkaar komen. Ik denk wel dat het voor de beginnende lezer niet geschikt is. Het taalgebruik is uniek, maar voor de meeste kinderen op de basisschool te lastig. Echter, waar een wil is, is een weg en ik zou het niet een kind weigeren om het te lezen, ook al zijn de thema's op het randje. Echter schreeuwt dit boek ook: "Als je echt een verhaal wil horen of vertellen, dan kan dat zelfs levensreddend zijn!"