Vroeger kwam er op TV wel eens een programma voorbij dat de naam Urban Legends droeg. Het was een programma waar ik helemaal niet altijd klaar voor ging zitten, maar wat om de een of andere reden altijd tevoorschijn kwam als ik net een keertje televisie ging kijken. In het programma werden de meest bizarre vertellingen gedeeld, waarvan aan het eind dan werd aangekaart of het om een waargebeurd of verzonnen verhaal gaat. De meest lugubere verhalen waren natuurlijk het leukst. Ook verhalen over een Bigfoot, Yeti en Nessie vind ik altijd reuze interessant, maar wat als een hele stad door deze wezens zou worden geteisterd?

Welkom in Nieuw-Rotterdam, een stad waar niemand dood gevonden zou willen worden (gekke uitspraak eigenlijk... toch? Wie wil er überhaupt dood gevonden worden?)

We volgen in het verhaal Emrys en zijn vrienden Hazel en Serena. Samen zijn ze gek op enge verhalen en het Nieuw-Rotterdams Wiki-project voorziet ze hier ruimschoots in. In de stad gebeuren vreemde dingen, waar vooral verdwijningen bijna tot de orde van de dag behoren. Hoewel het gezelschap eerst vooral geniet van de Wiki-pagina's, blijkt al snel dat ze erin worden meegetrokken.

Dit begint allemaal wanneer ze hun buurman Van Stavern tegenkomen. Niet meer zoals hij was, maar in boekvorm. Een boek met een loerend oog. Van Stavern vertelt de hoofdpersonen dat ze tegen het Gele Hof moeten strijden, een gezelschap van monsters. Hiervoor kunnen ze gebruik maken van bijzondere relikwieën die in de loop der jaren zijn verzameld, zoals Excalibur. Hoewel het genootschap eerst vooral niks met de monsters te maken wil hebben, worden ze toch meegezogen in een mysterieus schouwspel dat zich in de stad afspeelt. Kinderen verdwijnen en telkens lijkt een gouden zandloper daar iets mee te maken te hebben. Wat is hier aan de hand?

De Gruwelstad is een van oorsprong Engels boek dat is vertaald door Maria Postema. Het boek is daarnaast opgefleurd (voor zover je dat bij een griezelboek kan zeggen) door Sophie Pluim. Met prachtige sprayed edges en rake, gitzwarte illustraties straalt het boek echt iets uit. Het geheel is even inkomen, daar de verhaallijn wordt afgewisseld met korte Wiki-pagina's, maar zeker nadat je de grens van 70 bladzijdes hebt bereikt, gaat het boek los. De creepypasta's in dit boek zijn om van te smullen en bieden genoeg mogelijkheden voor nieuwe verhaallijnen. Het zou mij verbazen als er geen nieuwe delen van deze serie verschijnen!