Tijdens een borrel met vrienden werd mij laatste de vraag gesteld: "Wat zou jij willen, Yannick? Cremeren of begraven?" Na een enkele aarzeling en een zenuwachtig lachje besloot ik te antwoorden: "Cremeren, en wanneer dat gebeurt moet er bij mijn dienst 'The Roast of Yannick' plaatsvinden." Leek me toen leuk, totdat Sander er serieus op in ging door te stellen. Hoe ik dat dan voor mij zag en of dat bij iedereen wel in goede aarde zou vallen. Ik denk dat dit niet gaat plaatsvinden. Misschien was ik wel heel origineel met mijn idee, dus begon ik het nieuwe boek te lezen van Katharina van Gathen en Anke Kuhl: Een tuintje op je buik (alvast kudo's voor de titel). En zo kon ik zien hoe origineel mijn idee was. 

Een tuintje op je buik is een informatieboek waarin alle informatie te vinden is over doodgaan. En dat maakt het meteen een geweldig boek, want zoveel boeken zijn hier niet over en stel nou dat er een kind is in jouw klas met een verlies en daar meer over wil weten, dan kun je dus dit boek inzetten. Het boek is opgedeeld in 5 hoofdstukken en daarmee doorloop je het traject van de levenscyclus (hoofdstuk 1) naar de nabestaanden (hoofdstuk 5). 

Om het boek ook enigszins luchtig te houden, wordt het boek omringd door moppen en hilarische illustraties. Dit is erg fijn. Het informatie boek voelde compleet. Of het nu gaat over de levensverwachting van dieren of dat het gaat over de keuzes die je zou moeten maken wanneer er iemand in je omgeving doodgaat. Wat ook heel mooi is, is dat er veel beschreven wordt over hoe je om zou kunnen gaan met iemand die sterft. 

Het boek is dus een complete gids omtrent de dood. Dat is heel erg knap, omdat de dood natuurlijk in ieders leven speelt. Ik heb nog weinig mensen meegemaakt die nog nooit met de dood in aanraking zijn gekomen. De taal die gebezigd wordt, is serieus en dat is logisch, omdat het een serieus onderwerp is. Toch miste ik nog wel die extra touch die bijvoorbeeld informatieboekgiganten als Bibi Dumon Tak, Jan-Paul Schutten of de in opkomst komende Julie de Graaf wel kunnen toevoegen. Net de kwinkslagen of het van een ander perspectief kunnen belichten van de dood, hadden dit boek nog beter kunnen maken. 

Al met al zit Een tuintje op mijn buik erg goed in elkaar. Natuurlijk met de toevoeging dat het nog beter kan, merk ik op dat er vele scenario's worden besproken en dat eigenlijk alles aan bod komt. Ik zou mij kunnen inbeelden dat het juist voor rouwtherapeuten en kinderpsychologen ook een mooi boek is om aan kinderen mee te geven die een deel kunnen lezen over hoe bepaalde dingen werken als er iemand dood is. Dus al met al een compleet boek, maar mijn 'roastidee' op mijn begrafenis, dat stond er niet in!