Mensen zijn dol op regels. Tenminste, om ze op te stellen. In regels naleven is de een wat beter dan de ander. Kijk alleen al naar de gehele Corona lockdown. Daar waar de ene burger zich zonder gemor schikte in de gestelde regels, daar trok de ander fel van leer. Zonder regels zou het een chaos zijn. Het zijn richtlijnen die je het gevoel kunnen geven dat je het goed doet, ook al is dit wellicht niet altijd het geval. In Draken delen NIET! van Nicola Kinnear en uitgeverij Veltman is draak Ruby de baas, alhoewel ze niet helemaal zelf de regels bepaalt.

Ze volgt namelijk nauwlettend de regels van het drakenhandboek op. Hierin zijn drie duidelijke regels opgenomen:

1. Draken moeten altijd heel eng zijn!
2. Draken moeten HEEL VEEL dingen stelen!
3. Draken mogen hun spullen met niemand delen!

Niet het meest lieve lijstje zul je meteen denken. Dat is het ook niet. De omgeving van Ruby heeft veel last van haar. De kikker ziet zijn kroon zomaar gestolen worden en Pegagus is zijn vers geplukte gouden appelen opeens kwijt aan de draak. Veel kunnen ze er niet tegen doen, want de draak is simpelweg veel te sterk en te gevaarlijk. Bij haar laatste diefstal laat ze echter haar drakenhandboek vallen en dat is waarmee alles gaat veranderen.

Draken hebben namelijk een slecht geheugen en Ruby vergeet welke regels er in stonden. De andere dieren vinden het boek en zien dat de regels zijn uitgewist door de tranen van Ruby. Ze besluiten om Ruby te benaderen om nieuwe regels te schrijven. Gaat dat wel goed?

Draken delen NIET! is een prachtig geïllustreerd boek, vertaald door Ellen Hosmar. Het prentenboekgeeft, zoals de inleiding al een beetje suggereert, een interessante kijk op het naleven van regels. Moet je regels wel naleven, ook als ze niet goed zijn voor je omgeving? Of misschien zelfs voor jezelf? Moet je je gewillig in een keurslijf laten stoppen, of is het verstandig om bij elke regel eens stil te staan?