Sommige mensen zijn een beetje materialistisch ingesteld. Dat betekent dat je heel veel geeft om spullen en er vaak ook het liefst veel van hebt. Dit verhaal gaat over de walvis Wilbert, die de oceaan afstruint op zoek naar nieuwe spulletjes. Het maakt hem al lang niet meer zoveel uit wat, als het maar spulletjes zijn. Hij voelt namelijk een gat, een leegte in hemzelf. Dat moet gevuld worden en hij hoopt dat met het verzamelen van allerlei spulletjes te doen.

Wilbert komt telkens scheepswrakken tegen die hij leegrooft. Zelfs het huis van de kreeft is niet veilig voor zijn hebzucht. Maar niets stopt de enorme leegte die hij voelt. Het gat in zijn leven waar hij telkens weer tegenaan hikt. Dan komt hij plots terecht bij een SCHITTEREND oord. Het is een koraalrif met de meest fantastische en kleurrijke wezens. En dat zette Wilbert meteen op scherp. Hier valt iets te halen!

Wanneer het krabbetje Klaartje Wilbert ziet aankomen, raakt ze eerst in paniek. Ze probeert haar vriendjes en vriendinnetjes te waarschuwen voor de komst van de gigantische walvis Wilbert, maar bedenkt zich op het laatste moment. 'STOP!', roept ze uit volle borst. Ze geeft Wilbert de wijze les dat hij niet alleen maar moet nemen in het leven, maar ook eens moet proberen wat te geven. Wilbert weet eerst niet wat hij met dit advies aan moet, maar weet vervolgens precies waar hij de dieren in de oceaan mee kan verblijden!

De Walvis wilde meer vertelt de wijze levensles dat het in het leven meer om geven dan om nemen moet gaan. Dat je uiteindelijk ook zeker gelukkiger wordt wanneer je je spullen, grappen en talenten met anderen deelt. Een wijze les die in elke basisschoolgroep gedeeld mag worden.