Namen zijn erg belangrijk voor een personage. Een personage als Bertrand heeft al iets mysterieus en Jack zal altijd neutraal zijn. Wellicht is dat een personage waar je je snel in zal herkennen. Gargamel is bij voorbaat een karakter die door en door slecht is en Lorelei is een tutje. Dat kan niet anders. Namen doen wat, maar wat nou als je geen invloed hebt op hoe je kinderen heten? Zo gebeurt het in de familie Swift dat een woordenboek het werk laat doen om een naam te verzinnen. Maar is die naam wel toepasselijk op het karakter van het personage? Dat is één van de vele vragen die Frats moet oplossen. 

Frats woont in een groot huis samen met haar zussen, Fenomeen en Jolijt, maar ook met haar oudtante Schadenfreude, oom Maalstroom en Kokkie. Op een dag komt tante Legaat naar het huis en ze vertelt dat het tijd is voor een familiereünie. Die familiereünie vindt plaats in het familiehuis, waar Frats ook woont. De reünie staat bol van de mystiek, want er bevindt zich een schat in het huis en nog nooit heeft iemand die schat kunnen vinden. Tijdens de reünie mag iedereen dan ook op zoek naar de schat.

Alleen tijdens deze reünie gebeurt er iets wreeds. Op een dag wordt tante Schadenfreude onderaan de trap gevonden. Ze lijkt na te hebben aangekondigd geen matriarch meer te willen zijn, van de trap te zijn gevallen. Er is alleen iets raars aan de hand, want haar stok ligt nog op de bovenste verdieping. Is ze echt gevallen? Of heeft iemand een duwtje gegeven? Daarnaast is de vraag: wie gaat er onderzoek doen? De omhooggevallen Loep of de zusjes die zinnen op wraak? En kunnen de zussen, die eeuwig ruzie lijken te hebben, hun strijdbijl begraven om de duw op tante Schadenfreude te wreken? 

Het debuutboek van Beth Lincoln zit goed in elkaar. De vele personages zijn in het begin een beetje verwarrend, maar dat is vaak bij een whodunnit. Beth Lincoln is enorm creatief geweest met het bedenken van het familieconcept en hoe de familie in elkaar zit. Je merkt aan alles dat er nog een tweede deel uit gaat komen, en in Engeland verschijnt die in 2024. 

De Swifts is dus meer dan een murdermystery. Er lopen door de verhaallijn verschillende verhalen. Op de voorgrond gonst continu de vraag wie oudtante Schadenfreude van de trap heeft geduwd, maar op de achtergrond gonst de zoektocht naar de schat, de ruzies tussen de zusjes en het mysterie van de namen. Als je dus van die detectives houdt, dan moet je De Swifts echt lezen. Het is wel een hele zit, want het boek telt meer dan 340 bladzijden en verdient het soms om even terug te pakken naar de plattegrond of om wat dieper onderzoek te doen. Kortom, een pittig boek met een ontzettend goed plot en een interessant verhaal!