Eerlijk is eerlijk, eigenlijk vind ik dat Tjibbe Veldkamp, Mark Janssen en Querido dit boek best wat maandjes hadden mogen uitstellen. Waarom? Omdat dit verhaal zich bij uitstek leent om lekker verkneukelend bij een haardvuur of met het uitzicht op sneeuw te lezen. Eerlijk is eerlijk, op sneeuw kunnen we vaak lang wachten, maar het gaat om het idee! Maar dit boek is goed ongeacht de plek waar je het leest. Ik heb het namelijk als luisterboek beleefd aan een zwembad met 24 graden en een zonnetje. Ook dan is het boek fantastisch, dus dat zegt op zichzelf ook iets!

De jongen die van de wereld hield gaat over de Adem. Adem is een ongeboren kind. Hij is eigenlijk nog een geest van zichzelf. Samen met een andere geest, genaamd Barkov, aanschouwt hij aan het begin van het boek een bijzondere ontmoeting. Twee mensen botsen in de sneeuw op elkaar. Ze botsen op een besneeuwde brug in een oude Oost-Europese stad. Er wordt gezoend, waarna de twee uit elkaar gaan. Barkov vertelt dat dit de mogelijk ouders zijn van Adem, maar dat dit niet lijkt te gaan gebeuren. Adem is dol op alles wat hij ziet, voelt en beleeft. Hij wil wél geboren worden! Dat moet toch mogelijk zijn? Barkov besluit bij hoge uitzondering om Adem een voorschot op zijn leven te geven. Hij krijgt een speciale zandloper mee die aangeeft hoe lang hij zich op aarde mag begeven. Is de zandloper leeg, dan zal hij hoogstwaarschijnlijk weer van de aardbodem verdwijnen. Zijn kortstondige leven op aarde start met het vinden van het briefje dat zijn mogelijke vader (Vaclav) wilde geven aan zijn mogelijke moeder (Zdenka). Vervolgens zal hij ervoor moeten zorgen dat ze weer nader tot elkaar komen en uiteindelijk hem tot leven wekken, maar zal dat lukken? Hoe gek is het om als volwassene je ongeboren kind te ontmoeten. Niet echt geloofwaardig, toch?

De jongen die van de wereld hield is een werkelijk prachtig verhaal dat zo goed geschreven is dat je de kou van de stad aanvoelt en de emotie van Adem ook ervaart. Adem is in een huidige wereld waarin dood en verderf soms de boventoon voert een baken van licht. Een puntje licht aan het eind van een tunnel vol duisternis. Adem vindt alles mooi en prachtig en begrijpt oprecht bepaalde keuzes van mensen niet. Hoe kunnen ze zo zijn? Hoe kunnen ze niet genieten van alle pracht en praal die de wereld hen elke dag weer te bieden heeft?

Het verhaal zal de sterkere lezer (en volwassenen!) aan het denken zetten. Het kan je leren om te leven in het moment. Leren om te geloven in de liefde. Voor de lezers die het moeilijk vinden om de boodschap achter het verhaal te lezen, blijft er een alsnog een heerlijk verhaal over dat de moeite waard is om te beleven. Een absolute AANRADER!