Je hebt soms van die boeken die je het schoolgebouw móét binnenhalen. De redenen daarvoor zijn uiteenlopend. Soms betreft het een klassieker. Soms betreft het een essentieel informatieboek dat perfect aansluit op dat wat jouw school behandelt. Maar soms is er ook zo'n boek waar je niet te lang over moet nadenken. Een boek dat niet alleen een klassieker is, maar wellicht ook wel als cultureel erfgoed beschouwd zou moeten worden. Zo, genoeg superlatieven voor een inleiding. Het is tijd om in deze bundel te duiken.

Uitgeverij Lemniscaat heeft namelijk een gigantische bundel uitgebracht met verhalen van De Boze Heks. In totaal telt de bundel maar liefst 85 verhalen die je bij uitstek kunt voorlezen. Dat is namelijk waar deze bundel in uitblinkt: in zijn rol als voorleesboek. Het begint bij het verhaal over de Boze Heks die woedend is en eindigt bij het verhaal over de volle maan. Alles in een lange zit voorlezen gaat je niet lukken, want je bent zeker wel even zoet!

De Boze Heks van Hanna Kraan maakte in 1990 haar debuut bij Lemniscaat en in 2005 verscheen haar laatste titel. De verhalen van De Boze Heks kenmerken zich door personages die allemaal uitblinken in hun eigen karakterkenmerken. Ze vertegenwoordigen allemaal weer een ander kind in de groep dat zich op dat moment met een desbetreffend personage kan identificeren. De heks zelf wil dolgraag gemeen zijn, maar blijkt regelmatig weer een uiterst klein hartje te hebben. De verhalen hebben meer dan regelmatig een diepere onderlaag die voer zijn voor een groepsgesprek. Gesprekken die vaak van sociaal-emotionele aard kunnen zijn.

De reden dat ik even heb moeten wachten met het schrijven van dit artikel, was dat ik de bundel had uitgeleend aan een collega in de onderbouw. De kinderen lustten wel pap van de verhalen die ze voorlas en kregen er geen genoeg van. Het is een klein maar waardevol bewijsje dat De Boze Heks niet aan ouderdomsverschijnselen lijdt. De magische verhalen zijn immer vermakelijk.