ogica pakt u alvast mee beste lezer. In de middeleeuwen werden er later weer stenen huizen gebouwd. Zeker na een aantal incidenten waarbij dat hout toch niet zo handig was (Denk aan de brand van Londen in 1666 of van Rome in 64). Daarna werden de gebouwen steeds ingenieuzer. Vaak zorgden de mensen voor één centraal gebouw waar heersers konden schuilen en als er groter gevaar dreigde, waar ook het boerengepeupel kon schuilen. Die bouwwerken werden steeds groter en zo ontstond het kasteel. In Araluèn staat ook het kasteel van de koninklijke familie. Een bouwwerk waarbij het bijna onwaarschijnlijk is, dat je het inneemt en waar een aantal geheimen floreren. 

De dochter van Cassandra en Arnaut wordt al een stukje ouder en ze zit in het derde jaar van de harde Grijze Jagerschool. Ze slaagt makkelijk en gaat gestaag vooruit. Na de tentamens (die ze allemaal goed, maar op één na haalt), gaat ze op verlof in kasteel Araluèn. Even rustig terug naar haar moeder en vader. Echter is er een klein akkefietje. De clan van de rode vos zorgt in de buurt voor wat oponthoud. Zij eisen dat de troon alleen op het hoofd mag van mannen en dus niet op dat van Cassandra en Maddie. Veel is er niet maar Arnaut en Gilan willen de clan met wortel en tak uitroeien. 

Wanneer Arnaut en Gilan op pad gaan komen ze er al snel achter dat ze verkeerd zijn ingelicht. De clan is wel degelijk goed georganiseerd en ze komen eigenlijk manschappen tekort. Al snel komen ze op een heuvel terecht waar ze zichzelf ingraven. De clan wacht beneden op ze en probeert ze uit te hongeren. Arnaut en Gilan zitten vast. Ondertussen is in Araluèn een schip vol Skandiërs aangekomen en vermaakt Maddie zich gestaag met Dimon en met het zoeken van verloren gangen. Ook is er in de buurt rond middernacht activiteit in een oud kloostergebouw. En Maddie gaat daar op onderzoek uit. Wat daar staat te gebeuren, houd je niet voor mogelijk!

De Grijze Jager deel 13 is in mijn ogen een bijzonder deel, omdat dit het eerste deel is waar Will niet zo'n belangrijke rol speelt. Eigenlijk alleen even in het begin. Je gaat de avonturen beleven vanuit het oogpunt van Maddie. Ook is dit één van de eerste delen dat er een verband wordt gelegd met de Broederbandserie. Dit is natuurlijk slim gedaan van die oude vos van een Flanagan, want nu zit ik weer vast aan een (nu nog) 9-delige Broederbandserie. 

In ieder geval is deel dertien een bijzonder spannend boek en zorgt het er weer voor dat je iedere pagina je weer afvraagt wat er verder gaat gebeuren. De kracht van de reeks van Flanagan is dat het verhaal vaak rustig aan doorkabbelt, maar dat je toch op het puntje van je stoel zit. Tel daarbij de droge humor en de doorleefde personages op en je hebt weer een juweel van een deel. Ik ben nu al benieuwd hoe het volgende deel afloopt! Het gevoel ontstaat dat deel 13 en 14 weer aan elkaar vastgeplakt zitten in de chronologie van het verhaal. Ik ga ze dus snel verder lezen!