Soms heb je van die titels die meteen al je interesse wekken. Titels die wellicht vanwege het omslag al een streepje voor hebben. Das Droog en de zaak van Zusje Pinguïn was zo'n titel. Toen ik deze in de brochure van Lannoo voorbij zag komen, wist ik dat ik mijn neus maar al te graag in de zaken van Das Droog wilde steken. De Jefferson-serie heb ik nog altijd op mijn verlanglijstje staan, maar gezien recensie-exemplaren toch echt voor gaan, dook ik vol enthousiasme in het verhaal van deze mopperende das. Uiteindelijk werd het een reis met vele indrukken!

In het boek volgen we hoofdzakelijk het verhaal van Das Droog en haar leerling Lee. Das Droog is een detective voor de BIBS-organisatie, wat staat voor Beesten In Buitengewone Situaties. Daarvoor heeft ze al de nodige zaken opgelost. Terwijl ze aan het begin van het verhaal lekker ligt te dutten, wordt ze opgeschud door drie iets te enthousiaste pinguïns die een zaak voor hem hebben: hun zusje is namelijk verdwenen.

Das Droog trekt al snel de conclusie dat dit wel een zaak voor BIBS is en komt, samen met haar leerling Lee de wolhandkrab, in actie. Das Droog woont en werkt vanuit haar onderzeeër Das Boot, wat natuurlijk een leuke verwijzing is naar de gelijknamige Duitse film. Zo slaagt schrijfster Dagmar er regelmatig in om humoristische verwijzingen of woordgrappen in het verhaal op te nemen. 'Wat is er aan de hand' verandert bijvoorbeeld in 'Wat is er aan de klauw?' en zo volgen meerdere voorbeelden. Maargoed, terug naar het verhaal.

Er wordt al snel een aanwijzing gevonden dat de reis zich naar Wellington, Nieuw-Zeeland moet begeven. Een flinke reis, dus dat wordt nog wat met drie hysterische pinguïns aan boord. Gelukkig heeft Das Droog ZlakjeZ-zakjes (zijn favoriete snack) om op te teren, dus dat maakt de reis wat draaglijker. Wat volgt is een avontuur dat ze naar Wellington voert en daar op zoek laat gaan naar het verdwenen pinguïnzusje. Een reis waarbij ze nog andere dieren ontmoeten zoals Kapitein Ab en Kiwi.

Zoals eerder gezegd, is het verhaal doorspekt met woordgrapjes en verwijzingen die soms alleen oudere lezers door zullen hebben. Dat vond ik ook veruit het leukste van het boek. Waar het voor mij schuurt, is het algehele plot van het boek. Er lagen vele kansen in het bedachte concept, maar deze zijn in mijn ogen niet allemaal gegrepen. Het plot is soms net te dun en voorspelbaar. Daarnaast zijn sommige keuzes die Das Droog maakt wat moeilijker te volgen. Zo rammelt er iets flink in de motorkamer van de onderzeeër aan het begin van de reis, maar ze besluit geen zin te hebben om ernaar te kijken. Wanneer je een eind moet varen, is dat wellicht een bijzondere keuze te noemen. Ook een hectische scène later in het boek heeft wat merkwaardige situaties die wat beter uitgedacht hadden kunnen worden. Verder worden met name Das Droog, Lee en de drie pinguïns sterk neergezet, maar komen de andere personages niet goed uit de verf doordat ze te weinig ruimte krijgen om zich voor te stellen en een te kleine rol spelen.

Naast de aanwezige humor, die ook op je af komt bij het aanvragen van een dossier voorin in het boek, is ook de vormgeving een sterk punt. De illustraties van Margot Holtman zijn een lust voor het oog en lijken op de een of andere manier goed bij dit verhaal te passen. Ook subtiele verwijzingen in de illustraties die met name opvallen als je het verhaal al eens hebt gelezen, zijn goed bedacht. 

Al met al had ik stiekem wat meer verwacht van deze titel. Je voelt aan alles dat er potentie zit in de wereld die is gecreëerd, maar dit eerste deel kent nu nét teveel ruwe randjes.  Das Droog heeft potentie als karakter en wereld. Met wat meer spanning en richting kan deze serie uitgroeien tot een vaste waarde voor jonge speurneuzen.

Naschrift: in een eerdere versie van dit bewijsstuk werd Das Droog ten onrechte als 'hij' aangeduid. Dat is inmiddels aangepast.