Toen ik jong was heb ik twee dingen van mijn moeder geleerd. 1. Je mag nooit, maar dan ook nooit tegen een vrouw iets over haar gewicht zeggen en 2. Je mag nooit over haar leeftijd beginnen. Door mij aan deze twee regels te houden kan ik mij redelijk staande houden in de vrouwenwereld van het onderwijs. Dus bij deze: "Tx Ma!" Nou is het zo dat het in deze tijd ontzettend gangbaar is dat vrouwen sterk en onafhankelijk zijn. Dat is een mooie ontwikkeling, maar in de oude Griekse tijd was dit helemaal niet zo vanzelfsprekend. In de tijd van Atalante, was het normaal dat een vrouw gehoorzaam thuis zat en voor de kinderen zorgde, maar wat nou als jij zelf als meisje in het wild bent opgegroeid. Wat nou als je Atalante bent?

Atalante wordt op een dag door een groep jagers gezien in het hol van een berin. De jagers horen het meisje brullen en beerachtige geluiden maken en verder niets. Als de groep jagers op een dag zich ontfermen over Atalante, begint de mythe van Atalante. Ze is als kind sneller, sterker en preciezer dan al haar leeftijdsgenoten en ook iets daarboven. Veel mannen en jongens kunnen dit niet uitstaan. Atalante houdt van jagen, al schiet ze veel dieren liever niet dood en is ze vegetariër. 

Als ze op een dag besluit om alleen verder te gaan, voelt ze de steun van Artemis, die haar al een keer eerder had geholpen om een wolf die het op haar gemunt had weg te jagen. Ze gaat met haar kraai Socrates op zoek naar de berin die haar heeft opgevoed. Onderweg komt ze Artemis en nog een aantal andere wezens tegen. Ze moet beloven van Artemis dat ze nooit verliefd wordt en nooit gaat trouwen. Atalante besluit een heldin te worden zoals Artemis dit wil, maar als ze op een dag meegaat met een groep helden om het Kalydonische zwijn te verjagen, komt ze Meleagros tegen, de zoon van de koning. Lukt het haar het zwijn te doden en een held te worden? En kan ze ervoor zorgen dat ze niet in de handen valt van de valse Aphrodite? Je leest het in Atalante. 

Barbara Jurgens schrijft na de Wolventemmer en nog een aantal andere boeken over één van de eerste feministen die beschreven is. Wellicht zal Atalante (mocht ze bestaan hebben) nooit zichzelf een feminist hebben genoemd. Haar heldendaden kennen we op de dag van vandaag nog. Sterker nog, er is zelfs een Italiaanse voetbalclub naar haar vernoemd. Net als bijvoorbeeld Ajax en Sparta. Wat mooi is, is dat Barbara Jurgens zelf toegeeft dit wel iets aangedikt te hebben, maar dat maakt het verhaal des te bijzonder. Het is een inspirerende mythe voor meisjes die ook graag onafhankelijk willen zijn, zonder de stigma's die op de dag van vandaag nog altijd bestaan over vrouwen en meisjes. En het levensverhaal van Atalante is en blijft een bijzonder en inspirerend verhaal. Zolang je niet struikelt over appels ;-)