Je hebt het wel eens dat iemand zegt: "Hé, was jij niet vorige week op de markt in Spijkenisse (of een andere random plek)?" Dat je dan nadenkt en je bedenkt dat je in geen jaren meer in Spijkenisse bent geweest. Natuurlijk antwoord je dan: "Nee, dat was ik niet!" En dan antwoord iemand terug, dat het dan iemand was die wel héél erg veel op jou lijkt. Die gedachte vind ik eng. Wat nou als iedereen een dubbelganger heeft. Iemand die zó erg op jou lijkt, dat niemand jullie kan onderscheiden. Dat is het verhaal van S.E. Durrant.
Het verloren meisje gaat over Iris. Iris woont tijdelijk bij haar oma. Dit komt omdat in haar eigen huis, haar kamer onder de schimmel zit. Haar vader probeert dat te maken, maar dit lukt niet heel erg goed. Daarom zit ze "noodgedwongen" bij oma, maar dat vindt Iris eigenlijk niet zo erg. Want haar oma is heel lief en bijna haar eigen vriendin, omdat ze altijd zo gek doet.
Echter de laatste tijd doet oma wel veel gekker. Zo doet ze jam op het roerei, legt ze cake in de kattenvoederbak, denkt ze dat Iris naar haar werk moet en hangt een vis aan de waslijn. Naast oma woont Mason. Hij is nieuw in het stadje Brighton. Hij werkt Iris op de zenuwen, maar al snel merkt ze dat hij liever is, dan ze eigenlijk wil toegeven. Op een dag ziet ze een oud fotootje staan en daarop staat: zijzelf. Als ze het fotootje omdraait ziet ze staan 1954. Dat kan zij dus niet zijn, maar wie is het dan wel. Het boek van S.E. Durrant draait rond dit mysterieuze meisje.
Het verloren meisje is een rustig boek, waarin niet heel veel gebeurt, maar het de hele tijd lijkt te rommelen. Er kloppen kleine dingen niet met oma, Mason en het meisje. Uiteindelijk komt de cirkel rond en weet S.E. Durrant op het einde in Het verloren meisje te verrassen met het plot. Want het verloren meisje lijkt dichterbij te staan dan alleen op die mooie foto.
Wij raden dit boek aan voor...
... lezers die houden van boeken die zich in deze tijd afspelen
... lezers die houden van een beetje drama en mysterie
... lezers die heel erg gek zijn op hun oma
Omslag/Samenvatting
Een mysterie, een tweestrijd, een onweerstaanbaar jeugdboek. Als haar ouders het huis verbouwen, gaat Iris bij haar grootmoeder logeren. Mimi en Iris zijn de beste vrienden en Iris vindt het heerlijk om bij haar te zijn… Haar grootmoeder is namelijk niet zo’n saaie doorsnee-oma: ze bruist altijd van de energie, danst in de keuken, zwemt in zee, ook al is het koud… Iedere dag is een avontuur. Maar Mimi doet steeds vreemdere dingen. Smeert ze nou echt jam op haar roerei omdat ze het lekker vindt? Al die spullen die zich in huis opstapelen, zijn dat nou echt allemaal dingen om te bewaren? Of is er iets anders aan de hand? Iris moet een manier vinden om om te gaan met het steeds verder veranderende gedrag van Mimi. Ze wil niet dat mensen om haar heen doorkrijgen wat er gebeurt. Zéker Mason niet, de nieuwsgierige nieuwe jongen uit haar klas! En wie is toch Coral? Het meisje van de foto boven de haard, dat zo ongelofelijk veel op Iris lijkt? Een verhaal dat je heen en weer werpt tussen vrolijkheid en verdriet – humoristisch en hartverscheurend – waarbij je niet kunt stoppen met lezen.
Comments